soort

De saiga

saiga tatarica - saiga antelope

De saiga is een soort antilope uit de onderfamilie van de echte antilopen.  Ze worden ook saiga-antilopen genoemd en komen voor op de steppen van Kazachstan, Oezbekistan, China en Turkmenistan.  In Mongolië leeft er waarschijnlijk een ondersoort.  De dieren vallen op door hun aparte snuit die wat op een korte slurf lijkt.  Het zijn middelgrote dieren met korte poten en enkel de mannetjes dragen hoorns.  Die hebben de vorm van een lier en worden 20 tot 40 centimeter lang.  De vacht is dik en wollig en in de winter zelfs vrij lang en wit van kleur.  In de zomer is de vacht meer zandkleurig.  Ze worden 100 tot 140 centimeter groot en ongeveer 70 tot 90 centimeter hoog. 

Hun neus heeft neusgaten die naar omlaag staan omdat er een blaas in beide neusgaten zit.  Die dient om het fijne zand uit de lucht te filteren.  Als het erg koud is, dient die blaas om warmte af te geven.  Ze komen voor op de droge steppen en woestijnen en kunnen temperaturen tot -40 en +30 graden aan.  Ze leven van gras, kruiden en korstmossen, maar ook twijgjes, bladeren en schors.  Zo kunnen ze in de lente en de herfst lange tochten afleggen op zoek naar het juiste voedsel.  Hierbij kunnen ze ook grote rivieren oversteken.  De groep kan tot meer dan 200000 dieren tellen.

Als er gevaar is, dan vluchten ze weg.  Vooral wolven horen tot de vijand van de saiga.  Als ze beginnen rennen, halen ze soms 80 kilometer per uur.  Zo behoren ze tot de snelste landdieren.  Mannetjes vechten voor hun vrouwtjes met de hoorns.  Hierbij raken ze vaak flink gewond.  Tijdens de paartijd eten de mannetjes niet, en raken hierdoor flink uitgehongerd tegen het einde van de winter.  Velen verzwakken en worden makkelijke prooien.  De vrouwtjes werpen 1 tot 2 jongen.  Meestal worden alle jongen van de groep in 10 dagen tijd geboren. 

De dieren werden lange tijd bejaagd, maar zijn sinds 100 jaar beschermd.  Toch worden er nog vaak dieren gedood door stropers.  Maar ook ziektes en strenge winters doden de dieren. 

foto’s : gnu free, pavel sorokin