Zeehonden

De zeehonden noemen we ook wel de robben.  Het zijn zeezoogdieren en horen tot de familie van de roofdieren.  Ze hebben korte, harde haren en houden met een dikke speklaag de lichaamswarmte vast.  Ze hebben goede tastharen, niet alleen in de snor, maar ook in de wenkbrauwen.  De meeste soorten hebben een gevlekte vacht.  De achtervinnen zijn groter dan de voorvinnen waarmee ze echt zwemmen.  Ze hebben geen oorschelp, terwijl zeeleeuwen dat wel hebben.  

De jongen zijn heel schattig en hebben een dikke witte vacht met donkere oogjes.  We noemen ze huilers.  Sommige soorten worden bedreigd door de jacht en ook door vervuiling van de zee.  Zieke en verlaten zeehonden worden aan onze kust opgenomen in een soort ziekenhuis voor dieren.

Je vindt ze aan de Noordpool en aan de Zuidpool en zijn belangrijke prooidieren voor ijsberen, orka’s en haaien.  De jacht op zeehonden door het knuppelen is over de hele wereld verboden, behalve in Canada.

Met hun langwerpig lichaam zijn het knappe zwemmers.  Ze brengen het merendeel van hun tijd in het water door waar ze jagen, rusten en verder reizen.  Hun poten zijn vinnen geworden.  Met hun kleine voorvinnen kunnen ze sturen, met hun achtervinnen stuwen ze zich voort.  Zeehonden ademen door longen en houden onder water hun adem in.  Er zijn er die tot wel één uur lang onder water kunnen blijven zonder aan de oppervlakte te komen ademhalen.  Ze kunnen wel verdrinken als ze niet regelmatig komen ademen boven water.  De zeehond kan onder water slapen en houdt dan tot 20 minuten lang de adem in.  Ook wanneer hij op het droge slaapt, zal hij tijdens de slaap niet ademen.   

foto’s : marcel burkhard, andreas trepte, avro, hoshing minden,  jan roletto, uryah, baldhur