De tamme ezel

De tamme ezel behoort tot de ezels en is familie van het paard.  We gebruiken hem als een lastdier.  Hij heeft lange oren en een pluim aan het eind van zijn staart.  Ze kunnen lange afstanden lopen en eten veel gras, maar ook takken, boomschors, heidestruiken, distels en wortels.  Het geluid dat een ezel maakt, noemen we balken.  Dat kan soms heel luid en vals klinken.

Het klinkt gek, maar de ezel is een bedreigde diersoort.  Hij kan 20 tot 40 jaar oud worden.  De melk van de ezelin werd vroeger gebruikt als medicijn.  Als er gevaar is, gaat de ezel niet weglopen maar blijft hij stokstijf staan.  Men zegt wel eens dat ezels koppig zijn, maar eigenlijk zijn ze heel slim en voorzichtig.  Ze blijven dan stil staan en willen niet meer verder gaan.  Als de ezel jou al goed kent, dan heb je er veel plezier mee net als met een paard.  Je kan er zelfs mee naar wedstrijden gaan om de mooiste ezel te verkiezen.  

Hij kan niet goed zien, maar wel erg goed ruiken.  1 keer per jaar krijgen ze een jong, want ze zijn ongeveer één jaar zwanger.  Als de vader een ezel is en de moeder een paard noemt men het jong een muilezel.

Als je zelf een ezel wil houden, moet je hem goed verzorgen.  Zorg ervoor dat je een open stalletje hebt waar hij kan schuilen als het regent.  In de winter mogen ze gerust buiten blijven.  Ze zullen zelf wel hun stal opzoeken als ze er zin in hebben.  Geef ze een lekkere laag stro om in te liggen, wat plukken hooi om te eten en een heel klein beetje krachtvoer.  Vers water is echt wel nodig.  Geef ze niet te veel eten of ze worden te dik en dan kunnen ze ziek worden.  Een aantal keer per jaar moet je langs de smid gaan.  Hij zal de hoeven van de ezel nakijken.  Borstel hem ook af en toe eens.  Daar houdt hij veel van.  Hij houdt er niet van om lang alleen te zijn.  Zet er misschien nog een ezel bij of gewoon een geitje is ook al goed.    

foto’s : lilly m, patricia meno,adrian pingstone, public, ecir pht