Het waterezeltje

Het waterezeltje is een soort pissebed uit de groep van de kreeftachtigen.  Ze worden ook nog het zoetwaterpissebed en de waterluis genoemd en worden 2 tot 3 centimeter groot.  Hun lichaam is bruin en telt 7 paar poten en een paar antennes.  Vaak raken poten afgerukt en groeien dan weer bij.  Deze waterpissebed is platter dan de pissebedden die op het land leven. 

Deze diertjes komen voor in onze streken en zijn een van de weinige pissebedden die in het zoet water leven zoals rivieren, sloten en kanaaltjes.  Ze voeden zich met allerlei plantjes op de bodem van het water, maar leven ook van afval.  Ze houden van stilstaand of zacht stromend water en kunnen in zeer grote aantallen voorkomen.  Ze houden zich vaak stil onder stenen of waterplanten. 

Tot hun vijanden horen vissen, larven van libellen en larven van waterkevers.  Als ze gaan paren, keren de diertjes zich met hun buik tegen elkaar.  De eitjes worden door het vrouwtje afgezet in een broedbuidel onder de buik.  Ze blijven daar de ganse tijd zitten, leven van de uitwerpselen van de ouders en komen pas tevoorschijn als ze volwassen zijn. 

foto’s : s pothoven, uwe kils